به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، در دهه 50 و 60 میلادی و در اوج رقابت دو ابرقدرت شرق و غرب بر سر سلاح های اتمی، اتحاد جماهیر شوروی قویترین سلاح هیدروژنی تا به امروز را آزمایش کرد. این بمب با نام "آ ان 602 " که از آن در غرب با نام "بمب تزار" یاد می شود.
قدرت این سلاح درحدود 50 مگاتن است؛ انفجاری با قدرت 50 مگاتن یعنی 1400 بار قوی تر از مجموع انفجار دو بمب اتمی آمریکا در جنگ دوم جهانی و 10 برابر قوی تر از قدرت تمام انفجارهای صورت گرفته در جنگ جهانی دوم!
امواج حاصل از انفجار تا فاصله 700 کیلومتری قابل احساس بودند و تا فاصله 900 کیلومتری باعث شکسته شدن پنجره ها شدند. بر اساس محاسبات انجام شده توسط متخصصان، انرژی حاصل شده از این انفجار به اندازه یک زلزله به قدرت 7.1 ریشتر بود.
قدرت این سلاح درحدود 50 مگاتن است؛ انفجاری با قدرت 50 مگاتن یعنی 1400 بار قوی تر از مجموع انفجار دو بمب اتمی آمریکا در جنگ دوم جهانی و 10 برابر قوی تر از قدرت تمام انفجارهای صورت گرفته در جنگ جهانی دوم!
این بمب قرار بود با قدرت انفجاری 100 مگاتن آزمایش شود و از نظر تئوری در آن زمان قابلیت ساخت و آماده سازی چنین بمبی نیز وجود داشت اما به دلیل این که تاثیرات تشعشع های این سلاح ممکن بود تخریبی بیش از انتظار داشته باشند، قدرت آن تا 50 مگاتن کاهش پیدا کرد. این بمب در مجمع الجزایر "نوایا زملیا" در شمال روسیه و در اقیانوس منجمد شمالی آزمایش شد.
مشخصات ظاهری این بمب:
وزن 27 تن، طول 8 متر و قطر 2.1 متر.
این آزمایش به تاریخ 30 اکتبر 1961 انجام شد و بمب توسط یک بمب افکن"تی یو 95 وی" حمل شده که با رنگ های مخصوص ضد حرارتی رنگ آمیزی شد. بمب از ارتفاع 10.5 کیلومتری از سطح زمین رها گشته و به وسیله یک چتر مخصوص که به بمب وصل شده بود، سرعت بمب کاهش یافت تا هواپیماها بتوانند از منطقه خطر دور شوند. و سپس در ساعت 11:32 در ارتفاع 4 کیلومتری از سطح زمین، «تزار» منفجر شد.
گلوله اولیه آتش حاصل از انفجار به ارتفاع 10.5 کیلومتر در ارتفاع پروازی هواپیماهای حمل کننده این بمب رسید. ارتفاع ابر قارچی حاصل از انفجار 64 و عرض آن به 40 کیلومتر بود و تمامی خانه ها از هر جنسی در فاصله 55 کیلومتری به طور کل نابود شدند.
اثر گرمای حاصل از انفجار تا فاصله 270 کیلومتری از محل انفجار حس شد و حرارت به قدری بالا بود که می توانست تا فاصله 100 کیلومتری باعث به وجود آمدن سوختگی درجه سه بشود!
مشخصات ظاهری این بمب:
وزن 27 تن، طول 8 متر و قطر 2.1 متر.
این آزمایش به تاریخ 30 اکتبر 1961 انجام شد و بمب توسط یک بمب افکن"تی یو 95 وی" حمل شده که با رنگ های مخصوص ضد حرارتی رنگ آمیزی شد. بمب از ارتفاع 10.5 کیلومتری از سطح زمین رها گشته و به وسیله یک چتر مخصوص که به بمب وصل شده بود، سرعت بمب کاهش یافت تا هواپیماها بتوانند از منطقه خطر دور شوند. و سپس در ساعت 11:32 در ارتفاع 4 کیلومتری از سطح زمین، «تزار» منفجر شد.
گلوله اولیه آتش حاصل از انفجار به ارتفاع 10.5 کیلومتر در ارتفاع پروازی هواپیماهای حمل کننده این بمب رسید. ارتفاع ابر قارچی حاصل از انفجار 64 و عرض آن به 40 کیلومتر بود و تمامی خانه ها از هر جنسی در فاصله 55 کیلومتری به طور کل نابود شدند.
اثر گرمای حاصل از انفجار تا فاصله 270 کیلومتری از محل انفجار حس شد و حرارت به قدری بالا بود که می توانست تا فاصله 100 کیلومتری باعث به وجود آمدن سوختگی درجه سه بشود!
امواج حاصل از انفجار تا فاصله 700 کیلومتری قابل احساس بودند و تا فاصله 900 کیلومتری باعث شکسته شدن پنجره ها شدند. بر اساس محاسبات انجام شده توسط متخصصان، انرژی حاصل شده از این انفجار به اندازه یک زلزله به قدرت 7.1 ریشتر بود.
۰۱:۱۰ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۷
